6 Tango’s voor piano (2016), uitgave Donemus, Rijswijk
De tango is een muzikaal genre dat vanaf de laatste decennia van de negentiende eeuw op uiteenlopende wijzen werd vormgegeven in verschillende landen van Latijns-Amerika. De meeste tango-dansopleidingen daar beschouwen de tango als een aanpassing aan de Zuid-Amerikaanse smaak van de Andaluzische tango en de Cubaanse habanera. In Argentinië ontwikkelde de tango zich aanvankelijk in de achterbuurten van Buenos Aires onder de naar de stad getrokken gauchos en de vele gefrustreerd Europese immigranten tot een vorm van gezongen sociaal protest. Vanaf het begin van de twintigste eeuw raakte overal in de stad de tango-canción in zwang, een met instrumenten begeleid gezang van een uitgesproken emotioneel karakter. Dit type tango werd in de jaren 30 van de twintigste eeuw niet meer geassocieerd met de onderwereld van de suburbs en werd uiteindelijk een populair genre tot ver buiten Zuid-Amerika. Zowel de vocale als de instrumentale tango ontwikkelden zich vervolgens tot een vorm van musiceren, waarbij niet zo zeer de kenmerken van de oorspronkelijke dans dan wel het emotionele karakter op de voorgrond trad. In dat licht kunnen de 6 Tango’s beschouwd worden als zes uiteenlopende interpretaties van het genre.